Εκεί όπου ο Ιόν δεν ξέρει αν μιλά εκείνος ή κάποιος άλλος μέσα του.
Εκεί όπου η γνώση δεν είναι δική του, αλλά ούτε και ξένη.
Ο λόγος του δεν είναι τεχνική, αλλά ούτε και τυχαίος.
Είναι κάτι ανάμεσα.
Το ανάμεσα δεν είναι ουδέτερο. Δεν είναι απλώς χώρος. Είναι ένταση.
Ο Ιόν δεν επιλέγει τι είναι. Κινείται ανάμεσα σε δύο δυνάμεις—τη μανία και τη λογική, την έμπνευση και τον έλεγχο, το θεϊκό και το ανθρώπινο.
Όταν μιλά, είναι ο ίδιος ή είναι αγωγός;
Όταν γνωρίζει, είναι γνώστης ή μεταφορέας;
Όταν στέκεται εκεί, είναι κάτι ορισμένο ή κάτι που ρέει;
Το ανάμεσα δεν είναι αβεβαιότητα. Είναι ο ίδιος ο τόπος της μετάβασης.
Και σε αυτόν τον τόπο, ο Ιόν δεν χάνει τον εαυτό του—τον ανακαλύπτει.