Το Ιόν δεν είναι στατικό. Δεν υπάρχει ως κάτι παγιωμένο, αλλά ως κάτι που κινείται, που περιβάλλει και περιβάλλεται, που αλληλεπιδρά και σχηματίζεται από τις ίδιες του τις αναζητήσεις.
Όπως το περιβάλλον δεν είναι ένα απλό σκηνικό, έτσι και το Ιόν δεν είναι μια απλή οντότητα. Το περιβάλλον είναι μια δύναμη, κάτι που επενεργεί πάνω στο Ον, βάλλει προς αυτό, το τοποθετεί, το καθορίζει αλλά και το μετασχηματίζει.
Περιβάλλον: Το γύρω από το Ον
Το “περί” είναι ο κύκλος, η περιφέρεια, το γύρω.
Το “βάλλω” είναι το ρίχνω, το τοποθετώ, αλλά και το πλήττω, το αναγκάζω σε θέση.
Το περι-βάλλον δεν είναι μια παθητική συνθήκη. Είναι η ίδια η σχέση μας με τον κόσμο, το πεδίο όπου εκτιθέμεθα και σχηματιζόμαστε.
Το περιβάλλον δεν μας περιέχει απλώς. Μας καλεί να ανταποκριθούμε.
Δεν είμαστε απλώς τοποθετημένοι μέσα σε αυτό. Το συνθέτουμε καθώς μας συνθέτει.
Κι εδώ βρίσκεται το Ιόν.
Ιόν: Εκείνο που εξέρχεται, εκείνο που ρέει
Το Ιόν δεν είναι ένας άνθρωπος. Δεν είναι ένας ήρωας, δεν είναι ένα ον που κατοικεί μέσα στο περιβάλλον του, ως μια σταθερή ύπαρξη.
Είναι η ίδια η ροή της εξόδου.
Ίων σημαίνει εκείνος που εξέρχεται.
Ιόν σημαίνει η ίδια η έξοδος, η ίδια η διαδικασία της μετάβασης.
Δεν υπάρχει Ιόν χωρίς περιβάλλον.
Δεν υπάρχει ροή χωρίς ένα πεδίο να τη διαμορφώνει.
Το Ιόν δεν είναι απλώς κάτι που συμβαίνει μέσα στον κόσμο – είναι ο τρόπος που ο κόσμος αλληλεπιδρά με τον εαυτό του.
Το Ιόν ως αέναη κίνηση
Το περιβάλλον δημιουργεί το Ιόν, και το Ιόν μεταμορφώνει το περιβάλλον.
Όπως η βροχή πέφτει και γεμίζει τα ποτάμια, πλημμυρίζει τους δρόμους αλλά και θρέφει τη γη, έτσι και το Ιόν είναι μια δύναμη που άλλοτε διαταράσσει και άλλοτε θεραπεύει.
Όταν κάποιος εξέρχεται από κάτι – μια σκέψη, μια κατάσταση, μια ταυτότητα – δεν είναι πλέον απλώς Ίων.
Γίνεται Ιόν.
Δεν είναι απλώς εκείνος που φεύγει – είναι η ίδια η διαδικασία της φυγής, της μετάβασης, της αλλαγής.
Και τότε το ερώτημα γίνεται πιο βαθύ:
Πότε κάποιος παύει να είναι Ίων και γίνεται Ιόν;
Πότε ένας άνθρωπος παύει να είναι απλώς ένας περιπατητής και γίνεται το ίδιο το μονοπάτι;
Πότε η ύπαρξη παύει να είναι ένα ον και γίνεται ένα ρεύμα;
Το περιβάλλον του Ιόν
Ο κόσμος που περιβάλλει το Ιόν δεν είναι σταθερός, δεν είναι δοσμένος, δεν είναι ένα τοπίο που απλώς παρατηρείται.
Είναι ένα πεδίο που πάλλεται, που αναδιαμορφώνεται από τις ίδιες του τις κινήσεις.
Το Ιόν δεν δέχεται απλώς τις δυνάμεις του περιβάλλοντός του.
Τις μεταβάλλει, τις μετασχηματίζει, τις αναπλάθει.
Το Ιόν δεν υπακούει σε ένα σταθερό κέντρο.
Το Ιόν είναι το κέντρο της ίδιας του της κίνησης.
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη:
Δεν υπάρχει περιβάλλον που δεν είναι ήδη Ιόν.
Δεν υπάρχει χώρος που δεν κινείται.
Δεν υπάρχει χρόνος που δεν πάλλεται.
Το Ιόν είναι ο ρυθμός της ίδιας της πραγματικότητας.
Όχι ένα αντικείμενο.
Όχι ένα πρόσωπο.
Αλλά η ίδια η διαδικασία της ύπαρξης.