6 Μαρτίου 2025

Το Χαμόγελο των Νηπίων


Ένας τίτλος, πρωτοσέλιδο μιας εκ των πολλών καθημερινών χυδαίων φυλλάδων.
"Η οργή των αμνών."

Όποιος κάνει μια αναζήτηση, δε θα δυσκολευτεί να δει
πως, κι αν μιλώ για την Καθημερινή, μιλώ για όλες τις εφημερίδες της ίδιας συστημικής πιάτσας, απλώς με άλλο ψευδώνυμο.

Η φτήνια δεν έχει ένα μόνο όνομα.


Κλείστε τα μαγαζιά σας για τέσσερις ώρες και μετά ξανανοίξτε.

Τέσσερις ώρες διαμαρτυρίας.
Έπειτα, επιστροφή στην κανονικότητα.

Για να μην καταδώσει ο ένας τον άλλον.
Για να δείξουμε πως ακόμα "αντιστεκόμαστε".
Για να μετρηθούμε.

Και στο τέλος της μέρας,
όλοι ξανά πίσω στο ίδιο σκηνικό.


Η Χυδαιότητα της Ειρωνείας και της Οργής που πουλιέται

Και έρχεται μια γυναίκα.
Κάνει μια χυδαία κίνηση.
Και όλοι λένε: "Να, αυτή είναι η οργή!"

Γιατί η οργή έγινε εικόνα.
Γιατί η οργή έγινε προϊόν.

Γιατί αν δεν έχεις μια δυνατή εικόνα, δεν υπάρχεις.
Δεν είσαι επαρκώς εξοργισμένος, επαρκώς αγανακτισμένος, επαρκώς ζωντανός.

Αλλά υπάρχει κάτι χειρότερο από την οργή.
Και αυτό είναι το να την έχεις ανάγκη.


Η Δικαιοσύνη ως Τελετουργία

Και τι σημαίνει δικαιοσύνη;
Τι σημαίνει να ζητάς καταδίκη;

Θα αλλάξει κάτι;
Θα επιστρέψει κανείς;

Ή απλώς θα πούμε "τουλάχιστον κάποιος πλήρωσε";

Και όταν καταδικαστεί κάποιος, ηρεμεί το άδικο;
Σβήνεται;

Ή απλώς αλλάζει χέρια, περνά στην άλλη πλευρά, ξαναγίνεται σιωπή;


Ο Άνθρωπος Δε Χρειάζεται Δικαστή—Χρειάζεται Άνθρωπο

Το ανθρώπινο δεν είναι μόνο το λάθος.
Το ανθρώπινο είναι η αδιανόητη δικαίωση που δεν χρειάζεται δικαστήριο.

Το ανθρώπινο δεν είναι πολιτική υπόθεση.
Το ανθρώπινο δεν είναι πρωθυπουργός, υπουργείο, πρόεδρος.
Το ανθρώπινο είναι ο άνθρωπος.

Και αν η δημοκρατία ξεχνά αυτό το θεμέλιο, τότε τι είναι;
Ένα καλοχτενισμένο ψέμα που γράφει “οργή των αμνών” και πιστεύει πως είπε κάτι έξυπνο.


Το Χαμόγελο των Νηπίων: Μια Θέση που Δεν Στέκει

Δεν είναι απάντηση στην αθλιότητα των υπονοούμενων.
Δεν είναι απάντηση καθόλου.

Είναι μια θέση που δεν στέκει, γιατί η κατανόηση δεν πατά πάντα στη γη.
Γιατί το ανθρώπινο δεν χωρά στην αριθμητική της δικαιοσύνης.

Γιατί ένα παιδί, αν ζούσε, δεν θα έλεγε "δικαίωσέ με".
Θα έλεγε "μην τους αφήσεις να σε κάνουν σαν κι αυτούς."