Σε σκέφτομαι. Και αυτή η σκέψη δεν είναι μια πράξη απομόνωσης, αλλά μια επίσκεψη. "Επίσκεψις" – μια λέξη που στην αρχαία γλώσσα είχε βάθος. Δεν ήταν απλώς η έλευση κάποιου, αλλά η συνειδητή στροφή του νου και της καρδιάς προς κάτι, σαν ένα χάδι που προηγείται της αφής.
Σε σκέφτομαι, σημαίνει ότι έρχομαι κοντά σου. Σημαίνει ότι η σκέψη μου δεν είναι απλώς μια μνήμη ή μια λογική επεξεργασία, αλλά μια πράξη αγάπης. Όχι γιατί θέλω κάτι, ούτε γιατί φοβάμαι τη μοναξιά μου, αλλά γιατί η ίδια η σκέψη είναι μια αόρατη σύνδεση, ένα νήμα που υπάρχει πριν από κάθε λέξη, πριν από κάθε συνάντηση.
Μπορεί, καμιά φορά, να απορώ όχι μόνο τι κάνεις, αλλά αν ακόμα με θυμάσαι. Όχι από παράπονο, όχι για να βεβαιωθώ ότι υπάρχω μέσα σου, αλλά γιατί η μνήμη αυτή δεν είναι καταγραφή, αλλά ένα άγγιγμα. Θυμάσαι την τρυφερότητα της σκέψης μας πριν ακόμα συναντηθούμε; Πριν καν δούμε αν ο ένας αγωνιά για το αν είναι επιθυμητός στον άλλον;
Η σκέψη, όταν είναι καθαρή, όταν δεν ζητάει και δεν φοβάται, είναι ήδη ένα μοίρασμα. Είναι ήδη αγάπη.Και όταν συμβαίνει χωρίς φόβο, χωρίς βιασύνη, χωρίς την ανάγκη επιβεβαίωσης, τότε είναι μια παρουσία που δεν απαιτεί τίποτα, αλλά απλώς υπάρχει. Μια συνειδητή σύνδεση πριν από τη σκέψη, πριν από τις λέξεις, πριν από το «εγώ» και το «εσύ».
Όπως η πρώτη αυγή που δεν ζητά να την κοιτάξεις, αλλά απλώς είναι εκεί, γεμάτη τρυφερότητα, ακριβώς γιατί δεν προσπαθεί να είναι τίποτα άλλο.