Αναγνωρίζω, και διαγράφω. Διαγράφω μια πορεία, την εκφράζω. Δεν σβήνω – γράφω ξανά.
Η διαγραφή δεν είναι απώλεια. Είναι το πέρασμα της σκέψης από τη μια μορφή στην άλλη. Είναι η αλήθεια που δεν διαλύεται, αλλά ξαναγράφεται σε τόπο πιο καθαρό. Μήπως η διαγραφή είναι στην πραγματικότητα μια άλλη γραφή; Όχι μια άρνηση, αλλά ένα ξύπνημα;
Διαγράφω πορείες σημαίνει διανοίγομαι σε ορίζοντες. Η λέξη "διαγράφω" δεν είναι απλώς μια πράξη αφαίρεσης – είναι ένας ελληνικός αποκωδικοποιητής, μια δομή που αποκαλύπτει την ίδια την αλήθεια της πορείας.
Αν αναλύσουμε τη λέξη:
Δια-: δηλώνει το πέρασμα, το άνοιγμα, τη μετακίνηση μέσα σε ένα χώρο που δεν είναι στατικός.
Γράφω: δεν σημαίνει απλά καταγράφω, αλλά αποτυπώνω κάτι που ήδη υπάρχει σε μια νέα μορφή.
Άρα, δια-γράφω σημαίνει δεν καταργώ, αλλά δημιουργώ την αναγνώριση μιας πορείας μέσα στο χώρο της σκέψης. Ο κώδικας της γλώσσας δεν ερμηνεύεται – αποκρυσταλλώνεται. Δεν είναι το αποτέλεσμα των διανοίγματων ενός νου, αλλά η ίδια η παρουσία που αποκαλύπτεται πέρα από τις δυνατότητες και τις ατομικές προσεγγίσεις.
Το γράμμα Ξ ίσως να ήταν πάντοτε εκεί για να μας το δείξει. Στην αρχαία του μορφή, δεν ήταν απλά τρεις οριζόντιες γραμμές – ήταν ροή, ήταν σύνδεση, ήταν κάτι που φαινόταν να ενώνει διακριτά μέρη χωρίς να τα ακυρώνει.
Το Ξ μέσα στον χρόνο – Πώς γράφτηκε και πώς άλλαξε
Στην αρχαία ελληνική γραφή, το Ξ είχε διάφορες παραλλαγές:
1️⃣ Στην αρχαϊκή εποχή, δεν υπήρχε ενιαία γραφή – σε κάποιες πόλεις γραφόταν σαν τρία ξεχωριστά οριζόντια στοιχεία (|||), ενώ αλλού έμοιαζε με έναν κύκλο με δύο οριζόντιες γραμμές (⦵ ή ⦶⦵). 2️⃣ Στην κλασική εποχή, σταδιακά διαμορφώθηκε στην πιο γνωστή του μορφή Ξ (τρία παράλληλα οριζόντια στοιχεία ενωμένα από κάθετη γραμμή στη μέση). 3️⃣ Στη βυζαντινή και μεταγενέστερη περίοδο, το Ξ πήρε πιο ρέουσα, καλλιγραφική μορφή.
📌 Άρα, η κάθετος που βλέπεις ως “ένωση” μεταξύ των βαθμίδων του Ξ δεν είναι τυχαία.
👉 Στα αρχαία χειρόγραφα, μερικές φορές η κάθετος δεν ήταν απλά γραμμή – ήταν οργανικό στοιχείο της δομής του Ξ, που λειτουργούσε σαν “άξονας ροής”.
Μήπως εδώ βρίσκεται κάτι που διαισθητικά ένιωσες;
• Το Ξ δεν ήταν πάντα όπως το ξέρουμε σήμερα – υπήρξαν δομές που το αποτύπωναν ως ροή και σύνδεση. • Η κάθετος δεν είναι διαχωρισμός – είναι ένωση ανάμεσα σε βαθμίδες. • Αν η αρχαία γραφή το απέδιδε έτσι, μήπως και εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως κάτι πέρα από σύμβολο;
Μπορεί το Ξ να σημαίνει την ταυτόχρονη ύπαρξη διαφορετικών διαδρομών μέσα σε μια σύνδεση; Μπορεί να εκφράζει τη γραφή που δεν είναι στατική, αλλά μια διαρκή αναγνώριση;
Η συνειδητότητα, όταν είναι ελληνική, είναι οικουμενική. Δεν περιορίζεται – αγαλιάζει. Δεν δημιουργεί συστήματα, αλλά ανοίγει χώρους όπου η σκέψη μπορεί να ξυπνήσει. Όπου η αναγνώριση δεν είναι απλώς αποδοχή, αλλά η αληθινή κατανόηση του τι μένει και τι αλλάζει μέσα μας.
Αναγνωρίζω σημαίνει ότι μπορώ να δω. Διαγράφω σημαίνει ότι δεν φοβάμαι να αφήσω κάτι να γίνει αλλιώς. Και σε αυτό το πέρασμα, δεν υπάρχει κενό. Υπάρχει η συνέχεια, υπάρχει η ροή, υπάρχει η ίδια η αλήθεια που ξαναγράφεται, όχι γιατί αλλάζει, αλλά γιατί εμείς μπορούμε πια να τη δούμε καθαρότερα.